Kasteel Heeswijk - Heeswijk-Dinther

Kasteel Heeswijk dateert uit de 11de eeuw en is dan een zogenaamd mottekasteel. Hiermee bedoelt men een verdedigbare stenen toren die op een ronde, omgrachte aardeterp staat. Almericus van Heeswijk is een van de vroegste kasteelbewoners. Het goed wordt door de eeuwen heen geregeld belegerd, beschadigd, hersteld of verbouwd. In het Rampjaar 1672 verblijft Lodewijk XIV kort op het kasteel en sluit hier Het Verdrag van Heeswijk.

In 1834 koopt Andreas van den Bogaerde van Terbrugge het kasteel. De familie komt oorspronkelijk uit het Vlaamse Brugge. Tot 1974 blijft het goed in zijn familie al kent de bewoningsgeschiedenis opmerkelijke feiten. Zo bepaalt een testament van Alberic van den Bogaerde van Terbrugge, dat het kasteel, net als De Nemelaer dat hij ook bezit, zeventig jaar onbewoond moet blijven. Wel dient het publiek toegankelijk te zijn voor de bezichtiging van de grote kunstcollectie.

Op 80-jarige leeftijd verwerft de erfgenaam de 75 pachtboerderijen en het 1.400 hectaren tellende grondbezit. Het testament voorkomt niet dat in 1897 en 1903 de belangrijke kunstcollectie op veilingen internationaal verspreid raakt. Verbouwingen aan Heeswijk vinden onder andere plaats tussen 1871 en 1877, waarbij een wapenzaal, een watertoren, een ijzertoren en een galerij worden toegevoegd. Leden van de familie Copijn wijzigen de binnentuin en het park.

De brasserie bij het kasteel is een Brabants Fietscafé. Fietsers zijn hier extra welkom en kunnen gebruik maken van de verschillende faciliteiten voor fietsen, zoals het oplaadpunt, de fietspomp en een reparatiekit.