Westermolen - Dalfsen

De molen werd in 1818 gebouwd als korenmolen en pelmolen in opdracht van Gerrit Helmus Snel. In 1823 volgde het nu nog bestaande molenaarshuis. Volgens overlevering zou de molen eerst elders hebben gestaan. Gezien de constructie van de molen zijn daar sterke aanwijzingen voor. In 1842 werd de molen uitgebreid met een oliewerk. Begin 20e eeuw werd het pelwerk en het oliewerk uit de molen verwijderd. Enkele onderhoudsbeurten na 1945 konden niet voorkomen dat de molen wegens roedebreuk tussen 1951 en 1956 stil heeft gestaan. In 1956 vond aan de molen een grote restauratie plaats. In 1962 moest de molen weer stil worden gezet vanwege mankementen aan de molenkap.

Een nieuwe restauratie in 1969 zorgde ervoor dat de molen weer in gebruik genomen kon worden. De pret duurde andermaal niet lang. Door de zware novemberstorm van 1972 werd het wiekenkruis beschadigd en kwam de molen weer stil te staan. Herstel volgde pas in 1974. Veel draaide de molen helaas niet meer. Door veranderingen in de veevoederfabricage was de molen niet meer nodig voor het maalbedrijf. Een periode van verval en onzekerheid over het voortbestaan van de molen brak toen aan, die tot 1987 duurde. In dat jaar kocht de gemeente Dalfsen de molen aan en liet hem in 1988 restaureren. In het najaar van 2011 startte een nieuwe restauratie, die in de zomer van 2012 werd afgerond. De exploitatie van de molen wordt momenteel verzorgd door de Stichting Westermolen Dalfsen.