Kerk van Niekerk - Niekerk

Op de wierde van Niekerk staat een witgepleisterde zaalkerk uit de 13e eeuw, drie traveeën lang. De noord- en oostmuur (ca. 120 cm dik) zijn grotendeels middeleeuws. In de gesloten oostgevel zitten drie blinde nissen met rondbogen. Daaronder, onder de pleister, nog drie klimmende vensternissen. De kerk is volledig gepleisterd en voorzien van schijnvoegen, waardoor het sobere romaanse silhouet extra strak oogt.

Een ingrijpende verbouwing in 1629 drukte blijvend haar stempel. De zuid- en westgevel zijn afgebroken en opnieuw opgemetseld, deels met hergebruikte kloostermoppen, de lange zijden verlaagd en vermoedelijk het huidige dak aangebracht. Ook dateert de forse houten dakruiter uit deze fase. De stenen gewelven maakten plaats voor een bijzondere zoldering van bakstenen op eiken moer- en kinderbinten, later aan het zicht onttrokken door een houten plafond.

De verbouwing stond onder verantwoordelijkheid van Ewert Lewe, collator van de kerk; een gedenksteen memoreert zijn rol en zijn connectie met de West-Indische Compagnie en de verovering van de Zilvervloot. Op de spits prijkt een windvaan met de Lewe-leeuw.

Binnen vallen vooral de preekstoel, een 17e-eeuwse herenbank van de familie Von Inn- und Kniphausen, en acht grafzerken in middenpad en koor op. Het oudste graf herinnert aan Hayo Wyrts († 1564). Het huidige orgel is in 1883 gebouwd door Van Oeckelen en Zonen en sindsdien ongewijzigd.