Deventer Koekwinkel - Deventer

Volgens een aantekening van de stadssecretaris Nicolaas Verheyden is er in 1417 een ordonnantie uitgeschreven op het bakken van Deventer koek. Hierin staan gedetailleerd de eisen waaraan de koeken moeten voldoen. Ze moeten bijvoorbeeld lang en smal zijn, de grote koeken mochten drie pond wegen, de kleine koeken mochten twee pond wegen. De ordonnantie was ter bescherming van het recept en de Deventer bakkers: niemand mocht de koek buiten Deventer produceren. De koekbakkers moesten een eed op de ordonnantie zweren en de olderlieden van het bakkersgilde hielden toezicht op de naleving ervan. Werd de eed niet nageleefd, dan kon je een boete verwachten die de lokale wethouders bepaalden.

De regels gingen dus over het uiterlijk en gewicht, maar ook over de te gebruiken grondstoffen. In 1534, 1544 en 1557 zijn de regels door het stadsbestuur aangepast. Zo kon de koek lekker blijven smaken, blijft hij lang goed en kon hij de concurrentie met koek uit andere steden doorstaan. Na controle worden de koeken voorzien van het meesterteken en de stadsadelaar van Deventer.

Niet alleen de bereidingswijze, maar ook het kruidenmengsel en zelfs de melange van de honing blijft geheim. Toch is wel bekend dat er verder roggemeel en water in het recept zitten. In de Koekwinkel kun je authentieke Deventer Koek kopen of genieten van een koffie met de Deventerse lekkernij op het terras.