R.K. Kapucijnenkerk - 's-Hertogenbosch

In 1898 keerden de kapucijnen terug naar Den Bosch, na eeuwenlange afwezigheid. Op 28 augustus van dat jaar werd hun nieuwe kerk officieel in gebruik genomen, gewijd aan het Heilig Hart van Jezus. De kapucijnen, volgelingen van Franciscus van Assisi, hadden al sinds 1611 in de stad geleefd, tot ze in 1629 tijdens de inname van Den Bosch werden verdreven. Enkele broeders bleven nog actief in schuilkerken, maar hun aanwezigheid verdween langzaam uit het stadsbeeld. De laatste pater werd in 1761 opgevolgd door een seculier priester.

De nieuwe kerk, een neoclassicistisch zaalkerkje, heeft een sobere bakstenen gevel met neoromaanse kenmerken. Binnen is het interieur strak en helder, met gepleisterde wanden, lisenen, een doorlopende kroonlijst en tongewelven. Alles ademt de bouwstijl van het einde van de 19e eeuw. Blikvangers zijn het rijk uitgewerkte neorenaissance-hoogaltaar, de zijaltaren, de preekstoel en biechtstoelen, die allemaal uit de oorspronkelijke bouwperiode stammen. In het portaal ligt een bijzondere grafzerk met de afbeelding van een priester uit 1659, een stille getuige van het religieuze leven dat deze plek al zo lang kenmerkt.

De kerk en het bijbehorende klooster werden ontworpen door Felix Baijens, een kapucijn uit Dennenburg. In 1979 kreeg de kerk een nieuwe rol toen de parochies van de Leonarduskerk en de Sint Pieter werden samengevoegd tot de Binnenstadsparochie. De Capucijnenkerk werd toen aangewezen als parochiekerk, met bijzondere zorg voor de wijk 't Zand. Sinds 2002 is de kerk weer uitsluitend in gebruik als kloosterkerk, zoals het oorspronkelijk bedoeld was.

Foto: ©Brabant Partners