Een dijk als ruggengraat van het land - Lutjewinkel

Onder je voeten ligt de Westfriese Omringdijk, één van de oudste, krachtigste dijken van ons land. Nu zie je aan beide kanten land, maar vroeger was dat heel anders. Achter je strekte zich vroeger open water uit, onderdeel van de woeste Zuiderzee. Hier sloegen de golven tegen de dijk. De dorpen Kolhorn, Barsingerhorn en Winkel lagen toen nog aan zee. Kolhorn had zelfs stadsrechten en was toen een havenstad.

In 1844 begon de drooglegging van de Waard- en Groetpolder. Het was zwoegen op de zilte grond: de eerste oogsten waren niet bestand tegen het zout. Pas jaren later werd de polder vruchtbaarder en begon het land te geven. Net als in de Wieringermeerpolder wordt het landschap grotendeels gekenmerkt door rechte verkaveling met strakke lijnen.

De historie van de dijk reikt terug tot het jaar 1000. Toen al werden de eerste lage dijkjes ontworpen. Later, in de 13e eeuw, werden de dijken als een aaneengesloten ring rond heel West-Friesland aan elkaar verbonden. Dit groeide uit tot de Westfriese Omringdijk van maar liefst 126 kilometer lang.

Aan de rechterkant staat een stolpboerderij, hét icoon van de Kop van Noord-Holland. Deze boerderijen combineren wonen, werken en opslaan onder één piramidevormig dak. De stolp was vroeger dus woonhuis, hooiberg en stal tegelijk. Hun opvallende vierkante vorm zie je nergens anders in Nederland zo veel als hier in de Noordkop.

Foto: ©Toporeis.nl, via Gemeente Hollands Kroon