Bruggeschans - Winschoten

In de zomer van 1593 bouwden Spaansgezinde troepen bij de brug over de Pekel A een kleine schans, om de handelsroute tussen de vestingen van Winschoten en Wedde te beveiligen. Dit is het begin van wat we nu kennen als de Bruggeschans.

De versterking had echter een kort leven: op 28 augustus van datzelfde jaar werd de schans alweer door Staatse troepen veroverd. Rond 1624 werd de schans verder uitgebouwd en versterkt met vier verdedigingstorens langs de Pekel A, om de noordelijke toegangswegen extra te bewaken.

De Bruggeschans speelde een rol tijdens de Münsterse invallen (1665 en 1672). Bij de eerste bisschoppelijke inval in 1665 werd de schans op 8 oktober belegerd; de verdedigers bleven aanvankelijk standvastig maar gaven op na beschietingen. De schans werd op 15 december dat jaar heroverd door Staatse troepen. In de loop van de tweede Münsterse inval (1672) verloor de schans aan betekenis, mede omdat de Pekel A op dat moment slechts enkele meters breed was en er voor aanvallers meerdere alternatieve routes bestonden.

Na de tweede helft van de zeventiende eeuw nam de strategische waarde van de Bruggeschans sterk af. In de achttiende eeuw kwam de schans grotendeels in verval en waarschijnlijk werd hij in de loop van die eeuw gesloopt. De techniek van ontmanteling bestond uit de wal weer terug te werpen in de gracht, waardoor van het bolwerk weinig overbleef.

In de 21e eeuw was er opnieuw belangstelling voor de Bruggeschans. Tussen 2009 en 2012 werden door middel van archeologisch onderzoek resten van de gracht, wallen en vondsten (zoals kanonskogels en een zilveren vingerhoed uit 1628) aangetroffen. Vervolgens is het bolwerk gereconstrueerd: met herstelde wallen, grachten en een houten ophaalbrug.