Beeld 'Vrouwen in klederdracht' - Arnemuiden

Vrouwen gingen niet mee op zee, maar waren door hun werkzaamheden aan wal onmisbaar in de visserij. Hun werk bestond uit de volgende taken:

* Visleursters: De vrouwen verkochten overtollige vis in omliggende steden zoals Vlissingen, Middelburg en Goes. Ze droegen de vis in twee zware manden aan een juk en legden lange afstanden af. Toen de trein en tram hun intrede deden werd dit werk wat gemakkelijker.
* Netten maken en repareren;
* Vis sorteren en schoonmaken;
* Garnalen pellen: in 1910 pelden 80 van de 448 gezinnen Arnemuiden garnalen. Hiermee verdienden ze een schamele 8 cent per uur;
* Oestervisserij: bij uitzondering werkten vrouwen hier juist wel op zee. Ze plaatsten dakpannen in het water waarop oesterlarven zich hechtten. Later werden de larven verplaatst naar de oesterbanken. Dit werk kon alleen gedaan worden bij eb, dus de dames moesten regelmatig 's nachts aan het werk. Toen er een nachtwerkverbod voor vrouwen kwam, was men daar helemaal niet blij mee.

Tijdens hun werkzaamheden droegen ze de traditionele Arnemuidse klederdracht, weliswaar in een aangepaste, eenvoudigere versie dan de volledige dracht. In ieder geval droeg men:
* een grijs of blauw schort met een print;
* bovenkleding van een stevige stof;
* een ondermuts met een blauw of zwart tussenmutsje.

Voor zondagse gelegenheden droegen de vrouwen een net, meestal zwart schort over hun twee rokken en bovenkleding van sierlijke, delicate stof over een hemdrok. Ook werd dan de grote witte bovenmuts gedragen. De dracht werd compleet gemaakt met sieraden als gouden krullen aan het oorijzer, een slot met kralen en gouden sierspelden in de ondermuts.

De dracht was een belangrijk statussymbool. Jonge vrouwen experimenteerden met variaties. De veranderingen begonnen vaak met kleine aanpassingen die geleidelijk aan door anderen werden overgenomen.

Tot halverwege de 20e eeuw werd deze klederdracht dagelijks gedragen. Nu is Arnemuiden één van de weinige plekken in Zeeland waar nog steeds veel klederdrachtdraagsters te vinden zijn.

Foto: ©Zeeuws Archief