Borger, Exloo, Ees

Hunebedden zijn prehistorische stenen monumenten die bestaan uit drie of meer grote draagstenen, met daarboven dekstenen. Volgens de huidige inzichten dienden ze als grafkamers, waarin de resten van overledenen uit de Trechterbekercultuur werden bijgezet. Vooral in Drenthe komen hunebedden voor, veelal op de Hondsrug: een langgerekte, licht verhoogde zandrug met een gemiddelde hoogte van ongeveer 20 meter boven NAP.

In dezelfde streek vind je ook grafheuvels. Dit zijn met aarde opgeworpen heuvels waaronder vaak meerdere leden van een gemeenschap werden begraven. Vermoedelijk speelden ze daarnaast een rol in rituelen en voorouderverering. Opvallend is dat in de rest van Nederland de grootste concentraties grafheuvels eveneens liggen op hogere zandgronden, zoals de Veluwe, de Utrechtse Heuvelrug, en delen van Brabant en Limburg.

De hunebedden en grafheuvels zijn vandaag de dag nog steeds goed zichtbaar in het landschap. Toch zijn in de loop der tijd veel grafmonumenten verdwenen door landbouw, plunderingen en 'onderzoek’ dat destijds weinig zorgvuldig werd uitgevoerd. Inmiddels staan hunebedden en grafheuvels onder bescherming van de Monumentenwet.