De Rijp, Grootschermer, Scharwoude

Er is bijna geen streek waar het Hollandse landschap zó herkenbaar is als in dit deel van West-Friesland. Je fietst over dijken, langs strak verkavelde weilanden vol zwartbonte koeien, molens die nog draaien, slootjes met rietkragen en boerderijen onder een karakteristiek stolpdak. En in het voorjaar? Dan staan de velden hier vol rechte banen tulpen in rood, geel en paars, zo helder dat je bijna twijfelt of het echt is.

We noemen het clichés: klompen, kaas, dijken en windmolens. Maar dat is vooral omdat ze zo vaak zijn afgebeeld. Wie hier fietst, merkt dat ze nog altijd deel uitmaken van het dagelijkse landschap. Niet als decor, maar als gebruiksgoed. En dat geldt ook voor de dorpen zelf, met oude raadhuizen, kerktorens, smalle bruggetjes en bescheiden straatjes waar weinig lijkt te zijn veranderd.

Het landschap is zorgvuldig ingericht: ontworpen en drooggelegd in een tijd dat West-Friesland nog grotendeels nat en moerassig was. Wat ooit begonnen is als strijd tegen het water, groeide uit tot een gebied van orde, rust en landbouw. Niet bedacht om mooi te zijn, maar om te werken, en dat is misschien wel precies waarom het zo mooi is.