Sellingen, Hasseberg, Bourtange

Maak kennis met het Hasje, het vriendelijke heksje van Sellingen. Haar verhaal gaat als volgt.

Lang geleden, toen het gebied rond Westerwolde nog moeras, veen en weide was, leefde hier een klein heksje. Vanwege het drassige landschap had ze altijd koude voeten. Ze moest daarom ook altijd niezen. "Hatsjie, hatsjie" klonk het dan. Zo kwam dit vriendelijke heksje aan haar naam 'Hasje'.

Geplaagd door duistere figuren als witte wieven, besloot Hasje op haar bezem op zoek te gaan naar een veiige plek. Ze kwam terecht bij een kleine heuvel, verscholen onder berken en wilgen. Ze maakte zich daar een thuis. Van berkenblaadjes maakte ze warme slofjes voor haar koude voeten, van de wilgentakken maakte ze bezems, en 's nachts stookte ze een vuur. Wanneer mensen verdwaald raakten in het duister, zagen zij het licht van het vuur en vonden ze de heuvel. Hasje wees hen de weg, zodat ze de volgende dag de weg weer terug konden vinden.

Hasje gebruikte haar gave ook om kwaadwillenden op afstand te houden: wanneer ze kwaad zag aankomen, doofde ze het vuurtje zodat de verwachte wandelaars zich verloren in het moeras. Zo kreeg zelfs een wrede koning die met goud door het moeras reed een les: zodra hij bij de heuvel kwam, doofde Hasje het licht; de wagen kantelde en zonk, met goud en al, in het moeras en werd nooit teruggevonden.

De heuvel werd bekend als “Hasjesberg”, later verbasterd tot Hasseberg. Toen het moeras werd ontgonnen en veranderd in landbouwgrond, verloor Hasje haar thuis. Ze vloog naar het zuidoosten, naar een heuvel in Duitsland die bekendstaat als de Hasselberg. Volgens de legende woont Hasje daar nog. Wie in het donker op de Hasseberg een vuurtje ziet, zou haar nog altijd herkennen.